Prednison/prednisolon is een corticosteroïd. Het is een chemische variant van ons eigen bijnierschors-hormoon. Corticosteroïden zijn zeer goed bij het in toom houden van ontstekingen, waar dan ook in het lichaam.

Natuurlijke bijnierschorshormonen remmen ontstekingen en overgevoeligheidsreacties en zijn nodig voor het vrijmaken en opslaan van energie, mineralen en zouten. De natuurlijke aanmaak van het bijnierschorshormoon vertoont een dagritme: in de vroege ochtend is de aanmaak hoog en gedurende de dag neemt de hoeveelheid bijnierschorshormoon af. De behandeling met prednisolon zal daarom ook een dergelijk patroon vertonen: men neemt daarom 's ochtends meestal meer prednisolon dan 's avonds.

Helaas hebben deze corticosteroïden ook bijwerkingen. Daarom proberen artsen op lange termijn de ontstekingen door ander medicatie in bedwang te houden. De bijwerkingen zijn afhankelijk van de dosis en lengte van de periode waarover ze gebruikt worden.

De belangrijkste bijwerkingen die voor kunnen komen zijn:

De eerste dagen kunnen (soms al snel na inname) de volgende bijwerkingen optreden:

• Misselijkheid (soms braken), zweten en hoofdpijn
• Maag - of darmklachten. Het innemen vlak voor of tijdens de maaltijd kan deze klachten voorkomen en preventief kan hiervoor een maagzuurbeschermend middel worden voorgeschreven.
• Tijdelijke veranderingen in gevoel en stemming, die per persoon kunnen verschillen. Men kan energieker, prikkelbaar, rusteloos, angstig of agressief worden, maar ook neerslachtig, futloos of vermoeid. Bij slaapproblemen door rusteloosheid kan het helpen het middel in één keer vroeg op de dag in te nemen.
• Omdat bijnierschorshormonen de aanmaak en afbraak van koolhydraten beïnvloeden, kunnen bij mensen die daarvoor gevoelig zijn, verschijnselen van diabetes (suikerziekte) ontstaan. Zij merken dit doordat zij veel dorst krijgen en veel moeten plassen. Hiervoor wordt het bloedglucosegehalte in de gaten gehouden.
• Een verhoogde kans op infecties
• Een verhoogde bloeddruk kan ontstaan bij personen die daarvoor gevoelig zijn.
• Een verhoogde oogboldruk kan ontstaan bij personen die daarvoor gevoelig zijn.
• Bij sommige vrouwen blijft de menstruatie uit tijdens de behandeling.
• Spierzwakte en vermoeidheid.
• Oedeem, vooral opgezwollen enkels en voeten.

Na gebruik van meer dan drie weken kunnen de volgende bijwerkingen optreden:

• Sommige mensen worden dikker door de veranderde opbouw en afbraak van vet, door toename van de eetlust en door het vasthouden van vocht.
• Regelmatig krijgen mensen een opgezwollen gezicht. Dit is voor velen een belangrijk nadeel van de behandeling.
• De huid wordt vaak dunner, waardoor het de onderliggende weefsels minder goed beschermt. Hierdoor kunnen o.a. blauwe plekken en streepvormige littekens (striae) ontstaan.
• Andere effecten op de huid zijn dat wonden minder goed en minder snel genezen en dat er een verhoogde kans is op acne (jeugdpuistjes) en overmatige haargroei, vooral in het gezicht.
• Vermindering van de werking van de bijnierschors. Na het stoppen heeft de bijnierschors tijd nodig om op gang te komen om weer zelf bijnierschorshormonen aan te maken. Dit kan een halfjaar duren, waardoor het medicijngebruik langzaam afgebouwd moet worden.
  

Na enkele maanden gebruik van een hoge dosering:

• Verlies van botweefsel (osteoporose). De botten worden dan brozer, waardoor deze eerder breken. Bij op jonge of middelbare leeftijd meer kans op botontkalking op latere leeftijd. Om dit te voorkomen worden vaak gelijktijdig kalktabletten voorgeschreven.
• Een blijvende vertroebeling van de ooglens (cataract) kan ontstaan. Het gezichtsvermogen kan met een bril vaak nog goed worden gecorrigeerd.
• Kinderen kunnen door het gebruik soms minder hard groeien. Daarom wordt regelmatig de lichaamslengte en het lichaamsgewicht gecontroleerd.