Hongarije heeft een geheel eigen identiteit en taal. Al zal ieder individu er anders mee om gaan, de Hongaren delen dezelfde culturele erfenis die doorgaans diep in hun ziel verankerd is.

De Hongaren hebben een zeer “emotionele” binding met hun taal, want veel meer dan in de buurlanden, ontlenen ze hun identiteit aan de taal. Dit komt o.a. vanwege de vrijwel geïsoleerde status van deze taal onder de Europese talen, en is voor een groot deel bepaald door de geschiedenis. De verweving van staat, natie en taal wordt gekoesterd en heeft na de val van het communisme wederom aan kracht gewonnen.

Bijna alle informatie over de Hongaarse taal geeft aan dat het Hongaars een Finoegrische taal is en de grootste van die taalfamilie. Opvallend is echter dat geen enkele andere Finoegrische taal zoveel op het Hongaars lijkt dat er sprake zou kunnen zijn van onderlinge verstaanbaarheid. Het verwante Fins is voor een Hongaar even onbegrijpelijk als voor een Nederlander of Belg.

Het oorspronkelijke Hongaars lijkt meer op runen of hiëroglyfen. De originele Hongaarse klanken zijn pas later omgezet in letterschrift. Jammer genoeg is dit niet helemaal gebeurd op een manier die (makkelijk) onderling uitwisselbaar is. Om maar een voorbeeld te noemen; de s-klank wordt als sz geschreven, terwijl de Hongaarse s als ch (of sj)uitgesproken wordt. Daardoor lijkt het Hongaars niet op de taal zoals wij die kennen of zoals ze in de omringende landen gesproken worden.

In de meeste andere Oost-Europese landen wordt een taal gesproken die behoort tot de Slavische taalfamilie. Typerend voor het Hongaars zijn de vele accenttekens (á, é, ó, ö, ú, ü) welke niet het accent aangeven maar de lengte van de klinker. Ook wordt er bij het Hongaars veel belang gehecht aan vocaalharmonie. Iets dat in het Fins, maar ook in het Turks, voorkomt.

Het Turks wordt overigens officieel gezien als niet verwant, en mij is meerdere malen verteld dat het Hongaars een helemaal op zichzelf staande taal is. Dit kan wellicht van toepassing zijn op de structuur en grammatica, maar m.i. niet op de woordenschat. Ook is het Hongaars bijvoorbeeld veel voorkomender; het kent veel meer beleefdheidsvormen naar elkaar.