Fantasie of werkelijkheid?

Dit artikel is geschreven om het taboe, dat op paddestoelen en andere hallucinogene middelen rust, te doorbreken en daardoor meer mensen de kans te bieden zo'n intense veelomvattende ervaring te beleven. Ik wil niet suggereren, dat iedereen massaal naar de 'paddo's' moet grijpen, maar met de juiste intentie en een goed gevoel, biedt het een spirituele kans op begrip van Al-Wat-Is.

Steeds meer mensen ontdekken de paddestoel als spiritueel hulpmiddel. Niet de gewone paddestoelen (schimmels) zoals we ze kennen van de dinertafel worden hiermee bedoeld, maar zogenoemde 'paddo's' oftewel 'heilige paddestoelen'. De gebruiker raakt na het opkauwen ervan of het drinken van thee gezet van de gedroogde schimmels in een andere bewustzijnstoestand. De ervaringen op 'paddo's' lopen uiteen, maar kunnen zonder overdrijven omschreven worden als zeer intensief, verhelderend en hoog spiritueel. Helaas, de 'heilige paddestoel' heeft een slechte naam. Het wordt niet geaccepteerd als spiritueel hulpmiddel, maar vaak nog beschouwd als een ordinaire drug. Vooral in new age kringen zou voor de 'paddo' wat meer consideratie en openheid moeten komen. Een product om de werkelijkheid mee te ontvluchten is het evenmin, om een ander vooroordeel op te ruimen.

Mensen uit alle lagen van de bevolking ontdekken de paddestoelen en krijgen daardoor ervaringen, die voor een fantasie wel heel erg ver gaan. Hun belevenissen lopen uiteen van het versterkt waarnemen van kleuren en geluiden tot het 'Godzijn'-ervaren of beter geformuleerd: het ervaren van de individuele essentie door het grotendeels wegvallen van het ego. Dit zijn bekende kenmerken, die voor mensen die regelmatig mediteren, gesneden koek zijn en meteen herkend worden als zodanig. De paddestoel nu, zorgt voor een enorme drempelverlaging. Andere bewustzijnsniveaus worden hierdoor veel makkelijker toegankelijk.

Het gebruik van 'paddo's' oftewel 'heilige paddestoelen' zoals ze werden betiteld door de Maya's, een oude hoogstaande cultuur uit Zuid-Amerika, is waarschijnlijk al zo oud als de mensheid. In Noord-Mexico is het gebruik van hallucinogenen, zoals de planten tlapatl en peyotl, bekend sinds 300 voor onze jaartelling. Kolonisten brachten over dat het gebruik van deze planten bij bijvoorbeeld de Azteken maatschappelijk geaccepteerd werd in tegenstelling tot alcohol. Aan deze acceptatie kwam een eind toen de Spanjaarden in de 15e eeuw Amerika ontdekten en de bevolking allerlei verboden oplegden.

Het eerste geschreven bewijs van het gebruik van paddestoelen kwam van de hand van een Spaanse priester Bernardino de Sahagun. In een geschrift, gedateerd rond 1500, doet hij verslag van een paddestoelenritueel van de Azteken.

"Na een nacht vasten, waarbij enkel wat cacao werd gedronken, werd er, nog voor zonsopgang, tijdens een feestelijke bijeenkomst, paddestoelen met honing gegeten. Toen de eerste effecten merkbaar werden begon iedereen te dansen en te zingen, terwijl anderen huilden. Aan het eind van het ritueel kwam iedereen bij elkaar om hun visioenen te delen."

De Azteken hadden zelfs een god voor de paddestoelen, Xochipilli ofwel Bloemenprins genaamd. Deze god was de heilige beschermheer van de 'bloemendroom', zoals de Azteken het ritueel van hun hallucinerende trance noemden. Niet alleen in Noord- en Zuid-Amerika was de paddestoel een bekend spiritueel hulpmiddel. Ook in Siberië en bij ons gebruikte men paddestoelen of soortgelijke middelen. De paddestoel was niet altijd herkenbaar. Het nuttigen ervan bleef vaak een deel van de 'geheime' riten. Ze werden te voorschijn gehaald bij speciale gelegenheden en niet iedereen werd natuurlijk verteld wat er in de 'heilige soep' zat. Sinds het begin van deze eeuw begon er interesse te ontstaan voor de psycho-actieve paddestoelen in het zogenoemde gecultiveerde en rijke westen. Ethnobotanicus Richard Evans Schults en natuurkundige Plasius Paul Reko gingen ondere andere in Mexico op zoek naar deze paddestoelen. Daar vonden ze niet alleen paddestoelen, maar ze ontdekten zelfs het bestaan van de zogenaamde Vedeladas, Indiaanse paddestoel-ceremonies. Deze bijeenkomsten droegen, toen ze ontdekt werden, invloeden van zowel christelijke en Indiaanse rituelen. De eerste keer dat er westerse mensen aan deze ceremonie mochten deelnemen was in 1995.

Sommige mensen hebben in tegenstelling tot verheffende spirituele ervaringen 'op' paddestoelen minder fijne belevingen, 'bad trips' genoemd in het psychedelische circuit. Wat veel mensen niet weten, is dat deze meestal negatieve ervaringen, voortkomen uit innerlijke angsten of andere geestelijke problemen die op het moment van de 'trip' versterkt worden. Dit is nu juist één van die verhelderende aspecten van het paddestoelengebruik. 'Bad' is zo 'bad' nog niet in deze context. Want hierdoor krijgt de gebruiker de kans om al zijn of haar innerlijke onbalans onder ogen te zien en er van te leren. Jammer genoeg schrikt de 'bad trip' de meeste mensen af, terwijl het ongetwijfeld een grote kans biedt op een diep inzicht in jezelf. Simpel gezegd, kijk je vanuit je essentie zonder vooroordelen naar jezelf, waarbij overduidelijk wordt wat ego is en wat je essentie is. Dat kan inderdaad voor sommige mensen zeer beangstigend zijn. Het is aan de persoon in kwestie om over die angst heen te stappen en er z'n lering uit te trekken.

Mensen die een redelijke zelfkennis hebben kunnen inschatten of ze wel of niet een 'bad trip' kunnen verwachten. Veel mensen, die de stap gezet hebben door de paddestoel te nemen, hebben daardoor één van de mooiste en meest intense belevenissen, die een mens kan ondergaan in z'n leven, meegemaakt. Deze ervaringen komen dichtbij een bijna-dood-ervaring en het ondergaan van gevoelens van eenheid met alles, God of 'Al-Wat-Is' of inzichten over het kosmische spel wat wij hier op aarde aan het spelen zijn komen daarbij vaak voor. Mensen, die dit ervaren hebben, zullen ten volste zeggen dat deze ervaringen geen illusies zijn. Zij zien het zelfs als de echte realiteit, waarbij het leven maar een droom is waar je tijdens de trip tijdelijk uit ontwaakt.

Op het moment van de ervaring weten de meesten dat dit moest gebeuren vanuit een hogere orde. Het leven van deze mensen verandert dan ook voorgoed; mits ze niet teruggezogen worden door de materialistische aardse realiteit en terugvallen in de illusie van het leven. Deze zuigkracht, waaraan niemand kan ontkomen, komt vooral voort uit anderen die de 'paddo'-ervaring als fantasie afdoen en je daardoor als het ware terugtrekken naar de materie. Afgezien nog van de anti-paddo mensen heeft de materie op zich al een enorme aantrekkingskracht, die naarmate 'de trip' langer geleden is, sterker wordt. Dit punt is de 'bottleneck'. Want de 'trip' kan schitterend zijn geweest en een diep inzicht verschaft hebben, maar pas dat maar eens in je dagelijkse leven in. Dat vereist zelf-discipline en doorzettingsvermogen. De keus is aan de persoon zelf of hij of zij blijft vasthouden aan wat hij of zij heeft ervaren of dat wordt teruggegrepen op het zogenaamde 'veilige leventje'.

Tot slot een citaat uit het boek 'Doors of Perception' (1954) door Aldous Huxley

Ik ben niet zo onnozel om de effecten van het gebruik van welke drug dan ook, nu of in de toekomst gemaakt of gevonden, gelijk te stellen aan het doel en de uiteindelijke bestemming van het menselijke leven, namelijk Verlichting, het één worden met het Goddelijke. Ik suggereer slechts dat die ervaringen een "gift van genade" vormen, die niet direct tot verlossing leidt, maar wel kan helpen en waar we dankbaar voor mogen zijn, als het op ons pad komt. Om even opgeschud te worden of even uit de sleetsheid van de dagelijkse ervaringen weg te gaan, om een paar tijdloze uren de wereld van binnen en buiten te schouwen, niet vanuit de dierlijke noodzaak om te overleven of de menselijke obsessie alles te vatten in woorden en begrippen, maar zoals ze gegeven en gezien worden door de geest van het Al, dat is voor iedereen een ervaring van onschatbare waarde..