Terug naar de hoofpagina van diamental Diamental Magazine Online
 
 
stichting diamental
Voor redelijke prijzen en optimale service
Hart4Es
emigratieboek
Logiprint voor drukwerk
 

De schoonheid van het verval
Door Yasmin Verschure

In de dood wordt ons alles afgenomen wat we niet zijn…

Een vroegtijdige dood

Wat gaat er gebeuren nu de aarde zich langzaam maar zeker opwarmt en we in de maand december het weer hebben wat meer bij de lente lijkt te horen dan bij de herfst? Bezorgde vragen van overbezorgde mensen. Zijn we waarachtig bezorgd over moeder natuur of zijn we bezorgd over ons eigen welbevinden? Zien we het lijk al drijven en vrezen we dat ons kleine landje, dus uiteindelijk wijzelf, onder water zal verdwijnen? Maken we ons bezorgd dat we een voortijdige dood zullen sterven? Ik vermoed het laatste.

Het is in die zin niet veel anders dan na de ramp van 11 september. Lieten we ons voorheen nauwelijks beroeren door alle rampen die de wereld teisterden, op dat moment leek het plaats te vinden in onze eigen – westerse – achtertuin en dat maakte ineens een wereld van verschil!

Goddelijk volmaakt

De schepping is goddelijk volmaakt. De schepping ontstaat en vergaat voortdurend uit die Ene kracht die we God of Liefde noemen. En hoe zou iets in godsnaam onvolmaakt kunnen zijn wat voortkomt uit volmaaktheid?

Er is iets wezenlijks misgegaan met ons vertrouwen. Een kind maakt zich niet druk om datgene wat er in de toekomst gaat gebeuren. Een kind is volledig aanwezig in het hier en nu. Evenals dieren trouwens. Zij zijn goddelijk perfect en volmaakt aanwezig in alles wat ze zijn en in alles wat ze doen. Ik zag laatst een DVD over het leven van pinguïns aan de zuidpool en ik moet zeggen het raakte me tot diep in mijn ziel. In de ogen van ons mensen lijkt hun leven één groot gevecht met de getijden en onmenselijk zwaar. Het is ieder keer opnieuw een ware overlevingstocht wanneer ze tegen de winter de zee verlaten en kilometers over het ijs trekken in een barre vrieskou tot aan 40 graden onder nul. Hoe ontroerend en liefdevol is het moment waarop de paarvorming en het paren plaatsvindt. De vrouwtjes die overtallig zijn worden zonder spoortje medelijden door de groep op hun plaats gewezen.

Hun zelfopofferende zorg voor het ei en later voor het kind - zonder iets terug te verlangen - is iets waar wij ons nauwelijks een beeld bij kunnen vormen. Adembenemend is het moment dat de moeilijke overdracht van het ei plaatsvindt naar de mannetjes zodat de vrouwtjes in konvooi naar zee kunnen trekken – een barre tocht – om voedsel in te slaan voor henzelf en het komende kind. Als ze na weken terugkeren, zijn de kinderen net uit het ei. De koppels herkennen elkaar aan het geluid. Na een liefdevolle hereniging worden de kinderen zonder morren achtergelaten onder de hoede van de moeders en dit keer zijn het de vaders die dezelfde gevaarlijke tocht ondernemen om zich na maanden te gaan voeden. Wanneer de mannetjes uiteindelijk terugkeren zijn niet alle kinderen meer in leven. Uiteindelijk laten de ouders hun kinderen achter en trekken zij opnieuw naar zee. Het jaar daarop maken de kinderen zelfstandig diezelfde tocht. Zij kennen de weg – ze weten instinctief waarheen ze moeten gaan.

Het is adembenemend en ongelofelijk ontroerend. De zorg voor elkaar – de tederheid en de ogenschijnlijke hardheid wanneer een vrouwtje wier kind is omgekomen na haar rouwproces probeert een kind te ontfutselen aan een andere moeder. De groep staat dit niet toe. Hard, liefdevol en duidelijk. Zo ziet hun leven eruit. Er is geen denken en dus geen plaats voor twijfel. Er zijn geen oordelen. Ze blijven nergens in hangen omdat ze nergens aan gehecht zijn. Noem het leven in vertrouwen. Het leven ontvouwt zich naar gelang de omstandigheden. Omdat er geen gedachten zijn wenst niemand dat het anders is als dat het is. Iedere pinguïn omarmt het leven en doet instinctief wat hij/zij heeft te doen. Dieren mopperen niet – kinderen mopperen niet. Zij twijfelen ook niet. Zij leven het leven – bladzijde voor bladzijde. Er bestaat in hun beleving geen goed en geen kwaad.

Goed en kwaad

En dat is absoluut waarheid, goed en kwaad zijn slechts een gevolg van dualistische denken. In gedachten hebben wij oordelen en afgescheidenheid gecreëerd door twijfel te zaaien en angsten te initiëren. Door een afscheiding teweeg te brengen tussen leven en dood, tussen liefde en haat, tussen licht en donker. Maar uiteindelijk zullen we ontdekken dat er geen afscheiding is tussen leven-dood, tussen licht-donker, en tussen liefde-haat. Uiteindelijk zijn het gewoon twee verschijningsvormen van een en dezelfde scheppingskracht. Twee ogenschijnlijke tegenpolen om ons in staat te stellen het Licht te zien en de Liefde te beleven. Om uiteindelijk het midden te vinden tussen beide polen en weer terug te keren naar die staat van Eenheid die we eens verlieten om de wonderbaarlijke reis aan te vangen in de materie – de reis van de Ziel – en onszelf weer terug te voeren naar de staat van Eenheid die we eens verlieten. Dit keer in vol bewustzijn.

Niets mis

Er is niets mis met de natuur. De natuur ‘natuurt’ gewoon en denkt daar niet over na. Zij belegt geen vergaderingen en heeft geen punten op haar agenda staan die besproken moeten worden. Alles heeft haar nut en voedt alles, de stronk van de afgezaagde boom geeft nieuw leven aan talloze paddestoelen. De natuur volgt de eeuwige stroom die leven heet en past zich feilloos aan bij veranderde omstandigheden. Het zijn uitsluitend onze denkbeelden die niet langer kloppen. Wat klopt er niet? Onze statistieken kloppen niet langer. Er vindt een verschuiving plaats in alles. Is dat niet altijd zo geweest? Is de schepping niet een flexibele, eeuwige bewegende manifestatie? Heeft de aarde zich niet altijd liefdevol aangepast aan de uitbuiting van ons mensen en zich ontdaan van datgene wat haar bedreigde door middel van vulkaanuitbarstingen, natuurrampen en overstromingen? Zijn Atlantis en Lemuria ook niet op die manier onder water verdwenen?

Het is waar dat het allemaal vele malen ernstiger lijkt dan voorheen. Dat zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat er zoveel meer mensen de aarde bevolken en dat we in tegenstelling met voorheen door middel van de media zo goed menen te weten wat er overal ter wereld ‘schijnt’ te gebeuren. Hoe dan ook, mochten we uiteindelijk met zijn allen onder water verdwijnen dan is dat geen ramp en zullen we ook dat weer ‘overleven’. We kunnen de feiten met alle angst in ons niet keren. Integendeel, het hoeft zelfs niet gekeerd te worden. Datgene wat we immers verliezen is niet datgene wat we werkelijk zijn en datgene wat we niet zijn zullen we vroeg of laat toch achter ons moeten laten.

Middeleeuwen

In de middeleeuwen werden er hele volksstammen uitgeroeid door de pest en andere afschuwelijke ziekten en dat zag er allerminst fraai uit. Degenen die overleefden kregen de kolder in hun kop en zochten een vijand om te verslaan en dat waren dan bijvoorbeeld de Joden. Die werden dan zwaar gemarteld tot ze bekenden dat zij degene waren geweest die de pest geïnitieerd hadden. En zo zoeken wij dualistisch mensen altijd en eeuwig een vijand om te bevechten en te verslaan tot het moment dat we ons herinneren wie we zijn en uit het wiel van de dualiteit stappen.

Tot dat moment laten we ons imponeren door politieke en spirituele leiders die net als voorheen uit zijn op macht en er plezier aan schijnen te beleven om het gepeupel klein, afhankelijk en vooral angstig te houden - dan gaan ze zeker niet zelfstandig denken. In die zin blijft de essentie hetzelfde als altijd, alleen de omstandigheden – de ‘vijanden’ - veranderen.

We proberen op alle mogelijke manieren denkbeeldige vijanden te creëren zodat we ze kunnen bevechten. En naarmate we menen dat we het kwaad verslaan lijkt het aan alle kanten op te duiken – en zelfs heftiger dan voorheen. Moeten we dan maar stoppen met het kwaad te bestrijden? Met bestrijden jazeker, daar mogen we naar mijn mening absoluut mee stoppen. Laten we ermee gaan samensmelten. Laten we er één mee worden…

Mysterie

Het leven is een mysterie. Probeer het niet te ontrafelen. Blijf bij de vraag zonder een antwoord te verlangen. Blijf kritisch en onderzoekend. De onbewuste mens is zich niet bewust van de samenhang der dingen. Hij is vergeten dat hij in essentie een goddelijk wezen is en deel uitmaakt van de natuur. Al met al hebben we ons losgemaakt van die natuur. We hebben haar gebruikt en misbruikt op alle mogelijke en onmogelijke manieren. Daar hoeven we onszelf geen medaille voor te geven, we hoeven ook niet naar anderen te wijzen, we hebben daar allen ons aandeel in geleverd. Het is te simpel om fabrikanten te beschuldigen, zij zouden niet produceren als wij niet consumeerden. Het is te simpel om het kapitaal te beschuldigen, ook het gepeupel wendt zich maar al te graag rond in de luxe voortgebracht door ditzelfde kapitaal. Hoe dan ook, het heeft geen zin om onszelf of andere te beschuldigen, we waren nog niet bewust. Op het moment dat we ontwaken, gaan we onszelf realiseren wie we zijn en wat we deden. Het is de kunst om niet naar anderen te wijzen maar meedogenloos eerlijk naar onszelf te kijken en ons toch vooral niet rond te wentelen in schuldgevoel. Dat laatste is een dodelijke emotie waarmee kerken en politiek ons eeuwenlang hebben klein gehouden. Het werkt alleen maar averechts.

Op het moment dat we ontwaken, verbinden we ons automatisch met onze ware natuur. Zodra we onze afkomst gaan beseffen beginnen we onszelf te respecteren. Een automatisch gevolg is dat we anderen gaan respecteren en dat houdt niet op bij onze familie en onze buren. We zijn bereid ogenschijnlijke uiterlijke verschillen te overbruggen door naar elkaar te luisteren – niet vanuit onze wilskracht of ons denken – maar vanuit een open en meedogend hart. We beginnen weer zorg te dragen voor de natuur, dat wordt weer heel natuurlijk.

Overtuigingen

Wanneer onze leegte is ingevuld stoppen we met onze begeerten na te jagen. We doen wat we te doen hebben en we denken niet langer in goed en slecht. Roken op zich is niet slecht. De overtuiging dat we longkanker krijgen van roken betekent ongetwijfeld dat we longkanker zullen krijgen wanneer we roken. Chocola was voorheen zeer slecht – nu ‘schijnt’ het goed te zijn om elke dag chocola te eten. Het is maar wat je wenst te geloven! Zo simpel is het.

Wanneer iemand bedenkt dat het beter is om kinderen op scholen en dergelijke niet langer te knuffelen dan maken we ons wijs dat dit terecht is. Na een poosje gaan we werkelijk geloven dat het waar is. Zoals we tot nu toe alles hebben geloofd wat anderen ons wijs maakten zonder de moeite te nemen om dit te onderzoeken. Een bewust mens volgt niet de publieke opinie en neemt nooit klakkeloos iets aan van anderen. Een bewust mens is rebels, kritisch en onderzoekend en geloof niet langer wat hem wordt voorgekauwd maar onderzoekt eigenwijs alles op zijn eigen waarheid.

Een bewust mens hecht minder belang aan woorden en geeft meer aandacht aan de stilte ertussen. Een bewust mens luistert meer naar zijn intuïtie. Woorden kunnen nooit de waarheid weergeven. Zij schieten bij voorbaat te kort omdat ze altijd ingehaald worden door het verleden. De beelden die we in ons dragen zijn altijd oud en altijd achterhaald. Door te reageren op dat wat oud is zijn we altijd te laat. En God is altijd nieuw en altijd op tijd.

Wetten

Er zijn wetten voor mensen die nog niet in staat zijn om zelfstandig te denken en te functioneren. Je moet een kind niet in het water gooien als hij niet kan zwemmen. Kortom je geeft hem zwembandjes. Wereldse wetten zijn hulpmiddelen voor onbewuste mensen. Ook bewuste mensen maken daar gebruik van. Het is kortzichtig om bewust een wet te overtreden. Bewuste mensen weten dat het leven hier op aarde een spel is en ze spelen hun rol met verve en zeuren niet over eventuele consequenties. In essentie voelen ze zich slechts verantwoordelijk aan de goddelijke wet, de wet van onvoorwaardelijke liefde. Bewuste mensen kijken liefdevol en welhaast vertedert toe hoe anderen een rommeltje maken in de speeltuin van het leven. Zij proberen dat niet te begrijpen, omdat er nu eenmaal dingen zijn die niet te begrijpen zijn. Zij proberen het niet goed te praten, omdat er nu eenmaal dingen zijn die niet goed te praten zijn. Zij voelen niet langer behoefte om te oordelen, omdat zij vertrouwen op de wijsheid van het universum en weten dat er niemand veroordeelt hoeft te worden.

Rechtspreken kan alleen rechtvaardig zijn wanneer dit geschiedt door bewuste en liefdevolle mensen en dat zijn we helaas veelal nog niet. Eens stonden wij immers zelf aan de andere kant en schiepen we er behagen in om oorlogje te spelen, om te oordelen en te bekritiseren. Als we daar niet langer staan is er ook geen behoefte meer om over anderen te oordelen. Zelfs niet als we in de positie zijn om recht te moeten spreken. Dat hoofdstuk is dan uitgelezen en uitgewerkt.

Op zijn kop

De wereld lijkt op zijn kop te staan. Succes wordt nog steeds afgemeten aan aantallen. Wanneer we dertig mensen waarachtig ONT-moeten en aanraken tot in hun ziel is dat niet succesvol voor de statistieken. Wanneer we een lezing geven voor tweehonderd mensen die plichtgetrouw elke derde donderdag van de maand naar de nieuwe kerk gaan, is dat voer voor de grafieken. We blijven hangen in uiterlijkheden. Het is geen sinecure om te accepteren dat de wereld zo in elkaar zit zoals wij haar uitgedacht en gemanipuleerd hebben. Dat succes een bedachte en gekochte formule is – met een zichtbaar resultaat. Dat de meest gelezen boeken niet per definitie de beste boeken hoeven te zijn maar wel de boeken die het beste verkocht kunnen worden omdat er geld achter zit. Dat geldt overigens voor alles. De grootste theeproducent koopt de schappen in de supermarkt en ieder onbewust mens koopt die thee omdat hij denkt dat dit de beste thee is. Wat een leuke grap!

Het verschil tussen onbewuste en bewuste mensen is dat de eerste denkt dat dit leven een realiteit is en de laatste wel beter weet maar het spel gewoon meespeelt. De bewuste mens weet dat het resultaat van liefde op geen enkele manier zichtbaar gemaakt hoeft te worden – liefde doet gewoon wat ze te doen heeft.

Bewuste mensen hebben niet de illusie dat zij de wereld en het denkpatroon van anderen kunnen veranderen. Zij hebben ook niet langer die behoefte. Zij weten dat alles zich voltrekt via de goddelijke wet van volmaaktheid. Je moet het alleen durven te zien en dat betekent doorgaans een andere manier van kijken.

Kleinschaligheid

Misschien denk je dat het onbelangrijk is wat je doet. Je kunt je plaats bevechten en groot proberen te worden onder de ogenschijnlijke groten. En dan ben je een pion van deze maatschappij. Dan moet je elk half jaar een nieuw boek schrijven, een nieuwe CD uitbrengen, een nieuw schilderij schilderen, een nieuw merk thee op de markt brengen of op een andere manier je ellebogen gebruiken om de top te bereiken. Kortom, je rent altijd achter de feiten aan en bent een pion van deze zichtbare illusionaire wereld. En als dat is wat je wenst te zijn, helemaal goed, geniet er vooral van. Als dat niet is wat je wenst doe dan gewoon wat je te doen hebt en wees tevreden met kleinschaligheid.

Uiteindelijk lossen alle uiterlijke vormen zich op in de onzichtbare wereld van het vormloze. Het enige wat blijft is de liefde. En liefde laat geen zichtbare sporen na. En troost je, vele waarachtige leraren waaronder de meester Jezus hebben nooit van die grote gevolgen gehad in de tijd dat ze leefden. Maar een ding is zeker, over een aantal van hen praten we nu nog steeds!

God is altijd nieuw en altijd op tijd…


Yasmin is o.a. auteur van: Weg naar het Licht, Met een Open Hart, Liefde is ‘Al Wat Is’ en 'Meesterschap voorbij de Dood'. U kunt meer van haar lezen op haar eigen website: www.yasminverschure.nl

 
nopix
Boeken
Bakens van Licht van Yasmin Verschure najaar 2007 verkrijgbaar
Liefde is 'Al wat is' van Yasmin Verschure
met een open hart van Yasmin Verschure
De kracht van het zijn van Yasmin Verschure
Oorspronkelijk van Yasmin Verschure
Meesterschap voorbij de dood van Yasmin Verschure
Weg naar het Licht van Yasmin Verschure